Wat gaat de tijd toch snel hè? We zijn alweer halverwege december en ik ben inmiddels bijna 35 weken zwanger. Nog een paar weken en de baby is groot genoeg om thuis geboren te kunnen worden! Ik bekeek laatst de buikfoto's die we afgelopen tijd gemaakt hebben en wat een verschil! Hiernaast het verschil tussen 10 en 34 weken. Wat was ik toen slank, vergeleken met nu! Wat is het alweer lang geleden dat manlief en ik met een positieve test in handen stonden en we onze vreugde niet op konden! Op dat moment leek januari nog zo ver weg! Inmiddels duurt het nog maar ruim 5 weken voordat ik uitgerekend ben en ons leven volledig zal gaan veranderen.
Ik voel me goed! Natuurlijk heb ik last van kwaaltjes, zijn de laatste loodjes best wel zwaar en heb ik dipmomentjes, waarin ik baal van mijn lijf. Maar wanneer ik al die bewegingen, schopjes en hikjes voel in mijn buik, weet ik dat het vooruitzicht om straks een kindje te krijgen alle kwaaltjes in het niets laat vallen. Het is zo bijzonder dat er nu een kindje in mijn buik zit, die al meer dan 40 cm groot is en waar alles al op en aan zit! Dat merk ik ook, inmiddels zijn mijn ribben niet meer veilig en zijn de bewegingen zodanig dat ik ze niet meer kan missen. Ik kan bijna niet wachten om te zien hoe hij of zij eruitziet, wat zijn of haar karaktertje zal zijn en hoe ons leven gaat veranderen. Aan de andere kant denk ik: laat nog maar even zitten, want ik wil het zwanger zijn nog niet kwijt!
Afgelopen maandag zijn we weer bij de verloskundige geweest. Ik ben weer goedgekeurd. Bloeddruk is nog steeds prima in orde, mijn buik blijft goed groeien (ik heb echt het idee dat mijn buik steeds sneller groeit) en de baby doet het goed! Voor kerst hebben we nog een liggingsecho en krijg ik de belinstructies voor als de bevalling begint. Afgelopen maandag hebben we het bevalbad uitgetest en nog één weekje werken en dan gaat mijn zwangerschapsverlof al in. Ik moet zeggen dat ik uitkijk naar dat verlof, maar stiekem zal ik mijn werk wel missen!
Zoals je leest gaat alles zijn gangetje, ik geniet volop en zit lekker in mijn eigen coconnetje. Dit maakt dat er iets minder vaak een blog online komt, maar ik ga ervan uit dat een ieder die mij volgt dit wel begrijpt. Ik doe mijn best!
Ik voel me goed! Natuurlijk heb ik last van kwaaltjes, zijn de laatste loodjes best wel zwaar en heb ik dipmomentjes, waarin ik baal van mijn lijf. Maar wanneer ik al die bewegingen, schopjes en hikjes voel in mijn buik, weet ik dat het vooruitzicht om straks een kindje te krijgen alle kwaaltjes in het niets laat vallen. Het is zo bijzonder dat er nu een kindje in mijn buik zit, die al meer dan 40 cm groot is en waar alles al op en aan zit! Dat merk ik ook, inmiddels zijn mijn ribben niet meer veilig en zijn de bewegingen zodanig dat ik ze niet meer kan missen. Ik kan bijna niet wachten om te zien hoe hij of zij eruitziet, wat zijn of haar karaktertje zal zijn en hoe ons leven gaat veranderen. Aan de andere kant denk ik: laat nog maar even zitten, want ik wil het zwanger zijn nog niet kwijt!
Afgelopen maandag zijn we weer bij de verloskundige geweest. Ik ben weer goedgekeurd. Bloeddruk is nog steeds prima in orde, mijn buik blijft goed groeien (ik heb echt het idee dat mijn buik steeds sneller groeit) en de baby doet het goed! Voor kerst hebben we nog een liggingsecho en krijg ik de belinstructies voor als de bevalling begint. Afgelopen maandag hebben we het bevalbad uitgetest en nog één weekje werken en dan gaat mijn zwangerschapsverlof al in. Ik moet zeggen dat ik uitkijk naar dat verlof, maar stiekem zal ik mijn werk wel missen!
Zoals je leest gaat alles zijn gangetje, ik geniet volop en zit lekker in mijn eigen coconnetje. Dit maakt dat er iets minder vaak een blog online komt, maar ik ga ervan uit dat een ieder die mij volgt dit wel begrijpt. Ik doe mijn best!