Inmiddels zijn er alweer drie weken verstreken sinds de 40 dagen tijd begon, waarin ik als grootste doel had: 40 dagen zonder Facebook.
Een flinke tijd geleden heb ik een tijdje zonder Facebook geleefd. Ik merkte dat ik verslaafd raakte aan dit sociale platform en dat ik hier steeds vaker op móest kijken. Zonder pardoes heb ik toen mijn Facebook account van de een op de andere dag verwijderd. Dat was wel een grote stap. Na een tijdje moest er een Facebook komen voor de jeugd van de kerk en dit mocht ik beheren. Dit was het begin van het einde. Steeds vaker was ik te vinden op deze Facebook pagina en via die pagina kon ik natuurlijk iedereen weer volgen. Op een gegeven moment heb ik zelf maar weer een account aangemaakt en strikt met mijzelf afgesproken dat ik er niet weer verslaafd aan zou raken. Toch sloop het er weer in. Ik moest steeds vaker even kijken of er nieuwe berichten op stonden binnen de kortste keren zat ik weer de hele dag op Facebook. Naar mate de tijd vorderde zag ik dit steeds meer als een last. Ik voelde me bijna afhankelijk van Facebook. Wanneer ik thuiskwam, was het eerste dat ik deed: de PC aan en op Facebook kijken. Voordat ik weg ging, moest ik eerst Facebook nog even bekijken en tijdens het studeren, schoonmaken, lezen, internetten stond Facebook in één van de tabbladen van mijn internetbrowser.
In de aanloop naar de 40 dagen tijd begon ik me steeds meer te irriteren aan mezelf. Ik beschouwde Facebook als iets dat tussen mij en God in stond, het hield me vast, het was een ketting die mij vastbond. In de 40 dagen wil ik zaken die tussen mij en God instaan wegdoen, dus wat was er mooier dan 40 dagen Facebook uit mijn leven te bannen?
Inmiddels zijn we drie weken verder en ik heb het op maar weinig momenten gemist. Doordat het een gewoonte is geweest, gebeurt het nog wel dat ik het internetadres van Facebook intyp, maar dan zie ik dat ik niet ingelogd ben en klik ik de website weer weg. Het voelt voor mij als een bevrijding dat ik niet meer constant hoef te kijken wat mensen bezighoudt en ik heb met de mensen die ik spreek weer veel meer te bespreken. Alle belevenissen heb ik nog niet gelezen op Facebook. Facebook gaat na de 40 dagen dus definitief weer weg. Het account ga ik verwijderen, in de hoop dat ik niet weer verleid wordt om toch weer een account aan te maken. Facebook, een hartstikke leuk platform om in contact te zijn met elkaar, maar ik kan er niet mee omgaan. Binnen de kortste keren ben ik weer verslaafd!
Een flinke tijd geleden heb ik een tijdje zonder Facebook geleefd. Ik merkte dat ik verslaafd raakte aan dit sociale platform en dat ik hier steeds vaker op móest kijken. Zonder pardoes heb ik toen mijn Facebook account van de een op de andere dag verwijderd. Dat was wel een grote stap. Na een tijdje moest er een Facebook komen voor de jeugd van de kerk en dit mocht ik beheren. Dit was het begin van het einde. Steeds vaker was ik te vinden op deze Facebook pagina en via die pagina kon ik natuurlijk iedereen weer volgen. Op een gegeven moment heb ik zelf maar weer een account aangemaakt en strikt met mijzelf afgesproken dat ik er niet weer verslaafd aan zou raken. Toch sloop het er weer in. Ik moest steeds vaker even kijken of er nieuwe berichten op stonden binnen de kortste keren zat ik weer de hele dag op Facebook. Naar mate de tijd vorderde zag ik dit steeds meer als een last. Ik voelde me bijna afhankelijk van Facebook. Wanneer ik thuiskwam, was het eerste dat ik deed: de PC aan en op Facebook kijken. Voordat ik weg ging, moest ik eerst Facebook nog even bekijken en tijdens het studeren, schoonmaken, lezen, internetten stond Facebook in één van de tabbladen van mijn internetbrowser.
In de aanloop naar de 40 dagen tijd begon ik me steeds meer te irriteren aan mezelf. Ik beschouwde Facebook als iets dat tussen mij en God in stond, het hield me vast, het was een ketting die mij vastbond. In de 40 dagen wil ik zaken die tussen mij en God instaan wegdoen, dus wat was er mooier dan 40 dagen Facebook uit mijn leven te bannen?
Inmiddels zijn we drie weken verder en ik heb het op maar weinig momenten gemist. Doordat het een gewoonte is geweest, gebeurt het nog wel dat ik het internetadres van Facebook intyp, maar dan zie ik dat ik niet ingelogd ben en klik ik de website weer weg. Het voelt voor mij als een bevrijding dat ik niet meer constant hoef te kijken wat mensen bezighoudt en ik heb met de mensen die ik spreek weer veel meer te bespreken. Alle belevenissen heb ik nog niet gelezen op Facebook. Facebook gaat na de 40 dagen dus definitief weer weg. Het account ga ik verwijderen, in de hoop dat ik niet weer verleid wordt om toch weer een account aan te maken. Facebook, een hartstikke leuk platform om in contact te zijn met elkaar, maar ik kan er niet mee omgaan. Binnen de kortste keren ben ik weer verslaafd!