Manlief en ik zijn beide opgegroeid in een stad, maar sinds 2,5 jaar wonen wij samen in een dorp, of eigenlijk.. in een gat, een gehucht, een dorpje met een kerk en wat woningen. Daar houdt het wel mee op. Dit was wel even een flinke omschakeling. Geen supermarkt meer op loopafstand, geen kroeg in de buurt, geen winkelcentrum meer en minder levendigheid. Voor dit alles moeten we 6 km fietsen of de auto pakken. Klinkt als een flinke achteruitgang wanneer je al die dingen al je hele leven gewend bent. Toch vind ik het geen achteruitgang. Integendeel zelfs. Ik ben blij dat we het gedaan hebben.
Doordat de supermarkt niet om de hoek is doen we minder vaak boodschappen. Best lekker om niet elke dag te hoeven nadenken wat je nu weer eens zult eten en vervolgens nog naar de supermarkt te moeten om datgene te halen waar je zin in hebt (al moet ik zeggen dat ik momenteel, in mijn zwangerschap, met de 'cravings' die soms voorbij komen, wel eens jaloers ben op mensen die dagelijks naar de supermarkt gaan. Maar daar hebben we het nu niet over), erg fijn om tijdens de Sneekweek geen 'last' te hebben van de muziek die tot in de late uurtjes doorgaat in de stad en geen verleidingen om dingen te kopen die je niet nodig hebt omdat je bijna niet meer in het winkelcentrum komt. Maar wat me nog het meeste aanspreekt is de rust die er heerst in een dorp en de mentaliteit van het bij de buren aan kunnen bellen wanneer je geen eieren meer in huis hebt. Nee, ik heb geen moment spijt gehad dat we van de stad naar een dorp verhuisd zijn en ik verwacht niet dat die spijt ooit zal komen. De natuur die dichterbij is dan in een stad en de vogeltjes die je 's morgens vroeg wakker maken. Het wandelen en daarmee binnen vijf minuten tussen de weilanden te lopen, de geur van koeienstront en de mooie zonsondergang. Vanavond maakten we weer zo'n wandeling en zeg nou zelf: het slootje, de mooie lucht die ontstond toen de zon onder ging: is het geen plaatje?
Doordat de supermarkt niet om de hoek is doen we minder vaak boodschappen. Best lekker om niet elke dag te hoeven nadenken wat je nu weer eens zult eten en vervolgens nog naar de supermarkt te moeten om datgene te halen waar je zin in hebt (al moet ik zeggen dat ik momenteel, in mijn zwangerschap, met de 'cravings' die soms voorbij komen, wel eens jaloers ben op mensen die dagelijks naar de supermarkt gaan. Maar daar hebben we het nu niet over), erg fijn om tijdens de Sneekweek geen 'last' te hebben van de muziek die tot in de late uurtjes doorgaat in de stad en geen verleidingen om dingen te kopen die je niet nodig hebt omdat je bijna niet meer in het winkelcentrum komt. Maar wat me nog het meeste aanspreekt is de rust die er heerst in een dorp en de mentaliteit van het bij de buren aan kunnen bellen wanneer je geen eieren meer in huis hebt. Nee, ik heb geen moment spijt gehad dat we van de stad naar een dorp verhuisd zijn en ik verwacht niet dat die spijt ooit zal komen. De natuur die dichterbij is dan in een stad en de vogeltjes die je 's morgens vroeg wakker maken. Het wandelen en daarmee binnen vijf minuten tussen de weilanden te lopen, de geur van koeienstront en de mooie zonsondergang. Vanavond maakten we weer zo'n wandeling en zeg nou zelf: het slootje, de mooie lucht die ontstond toen de zon onder ging: is het geen plaatje?