Ja, ons dochtertje wordt veel gedragen, soms zelfs de hele dag! Ons dochtertje krijgt de borst wanneer zij die wil hebben. Ze valt in slaap aan de borst of in de draagdoek en heel soms ergens anders. Ze ligt veel op schoot te slapen en gaat tegelijk met ons naar bed. Ze ligt bij ons in bed. We laten haar niet huilen, ook niet een paar minuten. Waar wij zijn, is zij ook en we regelen nog geen oppas wanneer dat niet strikt noodzakelijk is. Voor ons allemaal aspecten in de opvoeding en verzorging van ons kind waar wij volledig achter staan. Waar hele studies over kinderen, hechting, opvoeding e.d. aan vooraf gegaan zijn en waar we goed over nagedacht hebben. Waar ik zelfs enthousiast over ben en wat ik graag deel met mijn omgeving. Toch ben ik hier steeds meer terughoudend in. Waarom? Omdat ik het gevoel krijg dat deze manier van opvoeden niet geaccepteerd wordt. Dat we ons kind zouden 'verwennen' en we binnen de kortste keren een tiran in huis zouden hebben. Dat ze niet in haar eigen bedje zal leren slapen, want dat zal toch binnenkort een keer moeten gebeuren én dat ze moet leren dat ze niet altijd meteen aan de beurt is. Dat ze best wel even kunnen wachten met het geven van de borst, want na een uur kan ze echt niet alweer honger hebben en dat kinderen best wel even mogen huilen. Dat zal best en er zullen veel kinderen op die manier gezond en gelukkig groot geworden zijn. Ik zal daar nooit aan komen, maar wij doen het nét even anders, omdat wij denken dat dat het beste is voor ons dochtertje én het beter bij ons past.
Ons dochtertje heeft 9 maanden lang in mijn buik gezeten. Ze kreeg voeding wanneer ze dat nodig had, ze was dicht bij haar moeder, werd de hele dag meegedragen, we waren onafscheidelijk. Het was er veilig en vertrouwd en dat veilige en vertrouwde gevoel wil ik haar blijven geven, ook nu ze niet meer in mijn buik zit. Om dat veilige en vertrouwde gevoel te geven zorg ik ervoor dat ik of haar vader er voor zover het kan altijd voor haar ben wanneer ze me nodig heeft (voor aandacht, voeding, troost, nabijheid), draag ik (of pappa) haar dicht bij me op het moment dat ze niet kan slapen of wakker wordt nadat ik een poging deed haar slapend weg te leggen en slaapt ze dicht bij me. Dat voelt voor mij (en voor haar vader) niet alleen goed, wij zijn ervan overtuigd dat dit voor ons én voor haar de beste manier is. Dit kost best wel eens veel tijd en ik baal er wel eens van dat ik hierdoor weinig mijn handen vrij heb, dat ik weinig tijd voor mezelf over houd en dat ik als wandelende melkfabriek altijd beschikbaar moet zijn op het moment dat ons dochtertje erom vraagt, maar ik doe het met alle liefde die ik maar heb en de lachjes, geluidjes en ontwikkelingen die ze doormaakt maken dit allemaal helemaal goed!
Elke ouder heeft het beste voor met zijn/haar kind en wil al zijn/haar liefde geven aan zijn of haar kind. Wij doen dat op deze manier, in de overtuiging dat ons dochtertje vanuit een veilige en vertrouwde basis de wereld kan gaan ontdekken, op haar tijd, op haar tempo. Noem het 'verwennen', noem het 'niet sterk in de schoenen staan', noem het 'soft', maar dit is hoe wij het doen uit liefde voor ons prachtige dochtertje. Want zoals elke ouder zal zeggen: ons dochtertje verdient het allerbeste dat ze kan krijgen! Durf dat maar eens ten twijfel te trekken ;).