Vandaag was het mooi weer, waren we thuis én zaten we in de achtertuin. Dus hup, het deurtje van het hok open en daar ging ze, de tuin in. Ze sprong wat in het rond, at een blaadje, een grassprietje en een appelschilletje. De buurkinderen kregen in de gaten dat Joep vrij in de tuin huppelde en gingen als een malle op zoek naar konijnenbladeren. Ze voerden Joep, deden daarnaast nog een voorraadje in het grote hok, aaiden Joep, renden achter haar aan en werden vervolgens geroepen door hun ouders omdat ze moesten eten. Het maakte Joep allemaal niet uit. Nadat de rust wedergekeerd was, zocht Joep een plekje, groef een kuil en plofte vervolgens tevreden neer in het net gegraven gat. Dit was het teken dat zij een plekje gevonden had, waar zij heerlijk kon liggen en waar zij niet zo snel vandaan zou komen. Je zou denken dat Joep vol energie zou zijn en lekker de hele middag in de tuin zou rondhuppelen, maar niets is minder waar. Wat een leven.
We hebben een konijn. Een vrouwtje, genaamd Joep. Waarom we haar Joep noemen, terwijl het een vrouwtje is? Dat vonden we gewoon leuk. Joep is niet zomaar een konijntje dat je in een konijnenhok kunt stoppen, maar het is een grote. Een Vlaamse reus. Omdat het een groot konijn is en ik het zielig vind om een konijn in een hok te stoppen waar hij zich amper in kan bewegen, zit het konijn in een kippenhok. Een hok van twee bij één meter, met een verdieping. In principe heeft Joep dus best wel wat ruimte. Maar als het mooi weer is en wij zijn in de tuin, dan laten we haar lekker in de tuin scharrelen. Ze is een konijn, leeft eigenlijk in het wild en hoort dus eigenlijk niet in een hok. Dus wij vinden dat, als wij haar dan toch in een hok stoppen, wij haar wel af en toe iets moeten laten zien van de buitenwereld. Lekker voor Joep zelf, maar voor ons ook wel zo leuk toch?
Vandaag was het mooi weer, waren we thuis én zaten we in de achtertuin. Dus hup, het deurtje van het hok open en daar ging ze, de tuin in. Ze sprong wat in het rond, at een blaadje, een grassprietje en een appelschilletje. De buurkinderen kregen in de gaten dat Joep vrij in de tuin huppelde en gingen als een malle op zoek naar konijnenbladeren. Ze voerden Joep, deden daarnaast nog een voorraadje in het grote hok, aaiden Joep, renden achter haar aan en werden vervolgens geroepen door hun ouders omdat ze moesten eten. Het maakte Joep allemaal niet uit. Nadat de rust wedergekeerd was, zocht Joep een plekje, groef een kuil en plofte vervolgens tevreden neer in het net gegraven gat. Dit was het teken dat zij een plekje gevonden had, waar zij heerlijk kon liggen en waar zij niet zo snel vandaan zou komen. Je zou denken dat Joep vol energie zou zijn en lekker de hele middag in de tuin zou rondhuppelen, maar niets is minder waar. Wat een leven.
0 Comments
Inmiddels zijn er alweer drie weken verstreken sinds de 40 dagen tijd begon, waarin ik als grootste doel had: 40 dagen zonder Facebook. Een flinke tijd geleden heb ik een tijdje zonder Facebook geleefd. Ik merkte dat ik verslaafd raakte aan dit sociale platform en dat ik hier steeds vaker op móest kijken. Zonder pardoes heb ik toen mijn Facebook account van de een op de andere dag verwijderd. Dat was wel een grote stap. Na een tijdje moest er een Facebook komen voor de jeugd van de kerk en dit mocht ik beheren. Dit was het begin van het einde. Steeds vaker was ik te vinden op deze Facebook pagina en via die pagina kon ik natuurlijk iedereen weer volgen. Op een gegeven moment heb ik zelf maar weer een account aangemaakt en strikt met mijzelf afgesproken dat ik er niet weer verslaafd aan zou raken. Toch sloop het er weer in. Ik moest steeds vaker even kijken of er nieuwe berichten op stonden binnen de kortste keren zat ik weer de hele dag op Facebook. Naar mate de tijd vorderde zag ik dit steeds meer als een last. Ik voelde me bijna afhankelijk van Facebook. Wanneer ik thuiskwam, was het eerste dat ik deed: de PC aan en op Facebook kijken. Voordat ik weg ging, moest ik eerst Facebook nog even bekijken en tijdens het studeren, schoonmaken, lezen, internetten stond Facebook in één van de tabbladen van mijn internetbrowser. In de aanloop naar de 40 dagen tijd begon ik me steeds meer te irriteren aan mezelf. Ik beschouwde Facebook als iets dat tussen mij en God in stond, het hield me vast, het was een ketting die mij vastbond. In de 40 dagen wil ik zaken die tussen mij en God instaan wegdoen, dus wat was er mooier dan 40 dagen Facebook uit mijn leven te bannen? Inmiddels zijn we drie weken verder en ik heb het op maar weinig momenten gemist. Doordat het een gewoonte is geweest, gebeurt het nog wel dat ik het internetadres van Facebook intyp, maar dan zie ik dat ik niet ingelogd ben en klik ik de website weer weg. Het voelt voor mij als een bevrijding dat ik niet meer constant hoef te kijken wat mensen bezighoudt en ik heb met de mensen die ik spreek weer veel meer te bespreken. Alle belevenissen heb ik nog niet gelezen op Facebook. Facebook gaat na de 40 dagen dus definitief weer weg. Het account ga ik verwijderen, in de hoop dat ik niet weer verleid wordt om toch weer een account aan te maken. Facebook, een hartstikke leuk platform om in contact te zijn met elkaar, maar ik kan er niet mee omgaan. Binnen de kortste keren ben ik weer verslaafd! Toen het gisterochtend weer iets minder mooi weer was dan de afgelopen week de standaard was, kreeg ik het in mijn bol. Met zulk weer, als de lente net begonnen is, is het tijd voor de grote voorjaarsschoonmaak! Want wat is er nu lekkerder dan een schoon en opgeruimd huis? Juist, geluk is eenvoudig. Dus gisteren ben ik begonnen en binnen een niet al te lange tijd zal het huis weer helemaal spik en span zijn. Gisteren was de vriezer aan de beurt. Altijd een klus om vrolijk van te worden. Een dikke ijslaag verraadde dat het óf al een hele tijd geleden is dat hij ontdooid is, óf dat de deur een keer niet goed dichtgezeten heeft. Maar het kan natuurlijk ook allebei (deze laatste optie vrees ik met grote vrezen). Je kunt je voorstellen dat het geruime tijd innam voordat de vriezer geheel ijsvrij was en omdat ik het ingevroren voedsel het liefst ook weer ingevroren terug in de vriezer zag verdwijnen, ben ik de minste niet en heb ik de vriezer een handje geholpen met bakken warm water. Dat ging toch net even wat sneller. Nu is de vriezer weer ijsvrij, zijn de lades weer schoon en is de inhoud weer goed geordend. En zeg nou zelf, daar wordt een mens toch gelukkig van? Maar dit is natuurlijk niet het enige wat gebeuren moest. De was moest opgevouwen worden, er stond een lading glas vol verwachting te wachten op een reisje naar de glasbak en de keukenkastjes moesten geloven aan een schoonmaak- en opruim beurt. En ik zou José niet zijn als ik me niet tijdens het opruimen bedacht dat een andere indeling van de keukenkastjes veel praktischer én (het oog wil ook wat) opgeruimder zou zijn. Dat resulteert in een man die niet meer weet waar hij alles moet vinden en ikke die er stiekem ook erg aan moet wennen. En of het nu echt praktischer is? De tijd zal het leren. Maar hé, ik werd er gisteren, toen ik voldaan voor de open keukenkastjes stond en ze een voor een bekeek, intens gelukkig van. Wat wil je nog meer? Een aantal jaren geleden, toen ik nog thuis woonde, had mijn vader een tik. Alle lampen moesten vervangen worden door led-verlichting. Dit zorgde voor veel weerstand in het gezin. Dat vreselijke, net niet blauwe licht wilden wij met zijn allen absoluut niet in huis hebben. Daar stond mijn vader dan, alleen, met zijn net nieuw gekochte led-verlichting. Hij kon ons wijs maken dat led-verlichting helemaal niet wit hoeft te zijn, maar wij geloofden het toch niet. Tot hij op een moment stiekem lampen begon te vervangen en je raadt het natuurlijk al: wij, die altijd tegen waren geweest hadden helemaal niets door. Op het moment dat hij vertelde dat hij de lampen vervangen had gaven wij natuurlijk aan dat we al lang wisten dat hij ze had vervangen, maar dat we het sneu vonden om te vertellen hoe afzichtelijk het was. Nooit toegeven dat je vader gelijk heeft, natuurlijk! Inmiddels woon ik twee jaar niet meer thuis en ben ik zelf ook fanatiek bezig met het inkopen van led-verlichting. Het is namelijk even een investering (al valt dat bij de Action wel mee), maar op den duur veel beter voor het milieu door het beperkte energieverbruik en het langer meegaan en daardoor ook beter voor de portemonnee. Bijna de gehele benedenverdieping is nu voorzien van led-verlichting en de rest zullen we ook spoedig vervangen. En om heel eerlijk te zijn, heel eerlijk, we vinden led-verlichting stiekem nog mooier en helderder ook! Dus om even iets recht te zetten: Heit, je had gelijk hoor! Het is maart, bijna lente. Dat betekent dat er weer voorgezaaid mag worden! Nu heb ik zo'n mooie kweekbak, zo'n groene van plastic, met een doorzichtig plastic kap eroverheen. Het probleem is alleen dat, als je er grond in doet en van alles gaat zaaien, dan moet je op een gegeven moment de plantjes los overbrengen van de zaaibak naar buiten. De kans op vernielen van wortels is dan niet gering aanwezig. Nu was ik even aan het surfen op het internet, zoals ik wel vaker doe en toen kwam ik op de website van Green Evelien filmpjes tegen om kweekbakjes te maken van krantenpapier. Gewoon even vouwen. Het oud papier wordt vandaag opgehaald, dus voordat alle kranten weer verdwijnen ben ik aan het vouwen geslagen. En zie op de foto het resultaat! Keurige kweekbakjes in mijn groene plastic kweekbak. Deze krantenpapieren kweekbakken kunnen gewoon in zijn geheel de grond in zodra de plantjes groot genoeg zijn, omdat krantenpapier volledig verteert in de grond. Geen gepruts meer met wortels die je intact moet proberen te houden, dus een betere toekomst voor mijn plantjes. Wil jij ook van deze kweekbakken maken? zie hieronder de video: Er is ook nog een manier om van WC-rollen heuse kweekbakjes te maken. Ideaal om al die WC-rollen, die normaal in de prullenbak of bij het oud papier verdwijnen op een nuttige manier te gebruiken. Ook hier een filmpje van: Wat is het de laatste dagen mooi weer hè? Dit maakt dat ik de lente in mijn bol heb. Vandaag ben ik dan ook lekker in de tuin bezig geweest. Wij hebben vier vierkante meterbakken in de achtertuin waarin we onze eigen groenten verbouwen. De winter, voor zover je het winter kunt noemen, is weer bijna voorbij en ik wilde de bakken klaar maken voor het nieuwe seizoen. Dus al het onkruid en overgebleven planten eruit! Er bleken nog een aantal groenten in de tuin te staan die de winter overleefd hebben. Een paar kleine preien, worteltjes en boerenkool, zijn ze niet schattig? Zonde om weg te doen natuurlijk! Dus hup, oogsten, snijden en in de vriezer ermee! Aankomend jaar willen we onze moestuin uitbreiden. We willen de voortuin (waar nu gras ligt) zodanig bewerken dat we ook daar groenten (en fruit) kunnen verbouwen. Op die manier proberen we de grond die wij om het huis heen hebben nuttig te gebruiken, te bezuinigen op boodschappenkosten en het staat nog mooi ook! Daarnaast willen we twee compostbakken maken, zodat we dat kunnen gebruiken voor onze moestuin én we minder groenafval hebben. De leuke taken staan dus voor de deur: plannen maken voor het zaaien, planten, maken van compostbakken en de voortuin onder handen nemen! Als het zulk mooi weer blijft de komende tijd, dan teken ik ervoor! Verbouw jij ook je eigen groenten? Morgen begint de 40 dagen tijd. De tijd waarin we naar pasen toe leven. Een tijd waar bezinning, gebed en vasten een grote rol spelen. Ook ik wil hier aan meedoen. Vorig jaar heb ik samen met de kring het boekje 'doelgericht leven' doorgenomen. Dit jaar wil ik het grootser aanpakken, omdat ik ernaar verlang dichter bij God te leven en een sterkere relatie met Hem te krijgen. Vaak heb ik het gevoel dat er een aantal dingen zijn die die relatie in de weg staan, maar ik heb de moed niet om hier wat aan te doen. Uitzending gemist kijken is zo relaxt! Facebook is onmisbaar! En morgen begin ik wel met gezonder eten! Continu surfen op het internet is interessant en ik leer er veel van, als ik nu met geloof bezig zou zijn zou ik dat missen! Dat bed ligt nog zo lekker, ik zou eerder op staan zodat ik tijd zou hebben voor Stille tijd, maar ik wil blijven liggen! En zo zijn er nog meer dingen. In deze 40 dagen tijd wil ik een aantal dingen daarvan wegnemen. Zo ga ik:
Op deze manier hoop ik meer tijd te kunnen nemen voor God door middel van bijbel lezen, muziek luisteren, bidden, maar ook in mijn dagelijkse leven door de weinig prikkels om me heen. Het kost me wat, maar ik ben ervan overtuigd dat ik er veel voor terug krijg. Wat doe jij tijdens de 40 dagen tijd? Ik ben geen overstapper. Wanneer ik van de ene naar de andere plaats reis, vind ik de overstap verschrikkelijk. De angst om de volgende trein of bus te missen, de verkeerde trein of bus te pakken of dat een trein of bus niet rijdt zijn dan vrijwel altijd aanwezig. Zo ook met overstappen van de ene naar de andere maatschappij of provider. Ik hou er niet van. Wat als we een tijdje zonder verzekering, energie of internet komen te zitten? Wat als er veel gedoe bij komt kijken? Als het zo goed is dan is het toch goed? Zijn we dan geen overlopers? Steeds vaker hoor je dat overstappen meestal loont. Dat 'trouwe klant' zijn betekent dat je veel geld verspilt. Zonde! Na de zoveelste opmerking hierover op het internet besloten wij de stoute schoenen aan te trekken en te kijken of ons internet ergens anders goedkoper kan. Bij onze ouders hadden we altijd Ziggo en dit hebben wij overgenomen toen wij samen gingen wonen. Een all-in-one pakket is het meest gekozen pakket en zo kozen ook wij hiervoor, wat eigenlijk scheef is, want de TV staat hier zelden aan en we zijn (bijna) altijd telefonisch bereikbaar via de mobiele telefoon. Nu zagen wij bij Telfort een losse internetverbinding voor een veel lagere prijs dan ons huidige all-in-one pakket. Het internet is iets minder snel, maar we hebben nu dan ook best snel internet. Zouden we dan toch? Ja, we stappen over.. Dat betekent dat we meer dan 30 euro per maand minder hoeven te betalen. Dat is meer dan 360 euro per jaar! Tel uit je winst! Daarbij komt dat we onze niet goed werkende vaste telefoon niet hoeven te vervangen door een nieuwe en de TV en toebehoren naar zolder kan! |